Rozdział 26 „To rozkaz!”

Obiecałam, a więc wstawiam ;) 
Nastepnego rozdziału powinniście się spodziewać w niedzielę. Potem będzie parodniowa przerwa (trzeba się przygotować na sprawdziany), za którą przepraszam. 
A teraz zapraszam do czytania:

Asgard

Thor wraz Violet, Caroline i Vanessą szybko pokonali podróż powrotna z Svartalhaimu. Kiedy znaleźli się w Asgardzie, Gromowładny od razu poprowadził dziewczęta do ich pokoju. Jego myśli nadal skupiały się na Lokim. Co mogło mu się stać?  Przecież jest na tyle sprytnym i przebiegłym czarodziejem, że nie pozwoliłby się złapać. I jeszcze ta Rose. Cieszył ją fakt, że tak bardzo chciała pomóc jego bratu, ale z drugiej strony trochę go to niepokoiło. Przecież Loki doskonale wie jak skutecznie manipulować ludźmi. Jak wykorzystywać ich do swoich własnych celów. I to go martwiło. Że  ta dziewczyna jest tylko kolejną jego ofiarą.

Przyjaciele doszli  do pokoju dziewczyn, a one spokojnie usadowiły się na łóżku Violet. Nagle zapanowała niezręczna cisza, którą przerwała Vanessa.

- Jezu... Jadąc do tego Asgardu NIGDY nie sądziłam że będę tu przeżywać takie „przygody”.

- Nikt nie wiedział, że takie sytuacje będą miały miejsce- powiedział Thor, patrząc bezmyślnie na ścianę.

- Thorze... Co się dzieje z Rose? Wydaje mi się, że powinni już wracać...- zapytała zaniepokojona Violet.

- Nie wiem. Może po prostu go jeszcze nie znalazła? Albo wyruszyli właśnie w drogę powrotną. Nie mam zielonego pojęcia, co tam może się dziać.

- A jeżeli...- zaczęła Violet, zastanawiając się jeszcze chwilę czy powinna o tym powiedzieć.- A jeżeli to Loki ją uprowadził? Jeżeli wymyślił plan zwabienia jej w swoją pułapkę? Jestem tu zaledwie parę dni, jednak już bardzo wiele nasłuchałam się o jego występkach.

- To niemożliwe... Przecież on by nigdy...

- Nie zrobił czegoś takiego?- przerwała Thorowi Caroline.- Wiesz, że by zrobił. Bez najmniejszego wahania. Nie znam go zbytnio, nie rozmawiałam z nim, ale mam oczy i widzę jak on się zachowuje. Myślę, że powinniśmy pojechać jeszcze raz do Svartalhaimu i uratować Rose!

- Spokojnie... Może rzeczywiście macie racje. Choć nie... To niemożliwe... A jeżeli... Jezu jak on znowu sobie z nas zakpił? I porwał tą biedna dziewczynę... Jeżeli sprawił jej jakąś krzywdę to będzie koniec. Nie wybaczę mu tego– powiedział Thor, wściekle.- Idę do Odyna, powiedzieć mu o Waszych podejrzeniach. Violet, cz poszłabyś ze mną? W końcu to ty to wymyśliłaś.

Dziewczyna kiwnęła głową i wyszła za Gromowładnym z pokoju.

Thor i Violet wkroczyli szybko do Sali Tronowej. Na tronie tak jak zwykle siedział Odyn. Dziewczyna ukłoniła się przed obliczem Wszechojca.

- Ojcze! Violet ma pewne podejrzenia co do Lokiego. Jak byliśmy w Svartalhaimie, w celu uratowania przyjaciółek Rose, on rozdzielił się z nami i już później nie wrócił. Rose poszła go poszukać.

- Co podejrzewacie?

- Myślimy, że Loki mógł ją zwabić. Zasadzić na nią pewnego rodzaju pułapkę, manipulując nią przy tym. Nie wiemy co się z nią stało...- dodała zaniepokojona Violet.

- To by było bardzo prawdopodobne, wręcz przewidywalne. Loki to... Kłamca. Mówiłem Ci Thorze, abyś mu nie ufał, bo on nigdy w życiu tego nie doceni– powiedział Odyn, wzdychając przy tym głośno.- A więc wyruszysz jeszcze raz do Svartalhaimu, wraz z Sif i Trzema Wojami. Z wami pojadą jeszcze strażnicy. Mam nadzieję, że uratujecie tą biedną Rosalie.

Thor wyszedł z Sali Tronowej i usłyszał cichy śmiech dochodzący z miejsca przy kolumnach. Siedziała tam Sif  i wyglądała na wyjątkowo rozbawioną.

- Sif! Czy możesz mi powiedzieć co cię tak śmieszy?- zapytał zdziwiony Thor.

- Może fakt, że Twój cholerny braciszek znowu namieszał? A ja przecież mówiłam jaki on jest. Ostrzegałam. Ta głupiutka Ziemianka mnie nie słuchała i teraz są tego efekty.

- To nie jest śmieszne!- krzyknęła Violet, zbliżając się do Bogini Wojny.

- A i owszem- jest. Wszyscy, tu w Asgardzie, bardzo dobrze wiedzą jakim Loki jest manipulatorem i Kłamcą. Tylko ty Thorze, temu zaprzeczałeś. I co teraz będzie? Zaufałeś temu idiocie, a on ZNOWU cię wykorzystał. Czy przejrzysz w końcu na oczy? Czy zobaczysz, że to Zdrajca?

- Tak. Już o tym wiem. Ale Rose nadal jest w niebezpieczeństwie, a Ty pomożesz mi ją uratować.

- Co? Że niby ja mam ratować ta naiwną Ziemiankę? No chyba zgłupiałeś...- powiedziała zirytowana Sif.

- To nie moje wymysły, tylko rozkaz Wszechojca, do którego MUSISZ się zastosować.

Bogini Wojny spojrzała na niego pochmurno i westchnęła. Jakoś nie chciało jej się pomagać tej Rose . Była na tyle głupia, że zaufała Kłamcy, więc powinna sobie radzić sama. Ale musiała po nią jechać, bo rozkazów Odyna się nie lekceważy.

Thor wraz z Sif, Trzema Wojami i paroma strażnikami ruszyli w stronę drzwi do krain. Wszyscy stanęli przed tymi prowadzącymi do Svartalhaimu. Były one złote, całe ozdobione kamieniami szlachetnymi.

- Zanim wyruszymy, mam do was jedną sprawę. Loki ma wrócić do Asgardu ŻYWY. Więc jeżeli ktokolwiek zamachnie się na niego z bronią, zostanie natychmiastowo ścięty. Czy to jest jasne?- zapytał Thor, patrząc uważnie na towarzyszy. Największą uwagę skupił na Sif. Kobieta spuściła głowę.

- Tak- powiedziała Bogini Wojny, czując zawód spowodowany owym zakazem. Zawsze pragnęła w końcu ukatrupić tego Kłamcę. Tyle bólu sprawił Thorowi i im wszystkim. Po prostu, aż błagał o to aby go zabić. Ale nie chciała się sprzeciwiać bogowi piorunów. Wiedziała, że dotrzyma obietnicy, jeżeli ktokolwiek spróbuje zaszkodzić Lokiemu. 

- No dobrze to wyruszajmy!- krzyknął Thor, pchając złote drzwi.