Rozdział 16 "Wieczne Królestwo"

Już wstawiam kolejny rozdział i tak sobie myślę: "Kurde to aż dziwne że tak daleko doszłam". Ale jak zwykle cos musiało sie zepsuć, bo poprostu... No cóż, wena sobie poszła i jakoś nie mogę jej przywołać z powrotem. Znaczy się, nie mogę wyjść z tego wątku i poprowadzić do sytuacji którą mam juz w głowie. I poprostu slag mnie trafia, bo przez długi czas szło mi dość dobrze. Ughhh! 
No ale cóż, tak bywa... 
Narazie zapraszam do czytania ;) 

Asgard był niesamowity. Rose często starała go sobie wyobrazić, lecz nigdy w życiu nie sądziłaby, że jest tak wspaniały. Wszędzie wokoło można było ujrzeć złote pałace o bardzo ciekawej budowie, plejadę kolorowych świateł, a najbardziej zafascynował ją sam wszechświat. Te wszystkie światełka, żółcie, czerwienie, turkusy. Łączyły się w piękny, zgrany obraz.

Kiedy weszli na most Bifrost, Rose zwróciła uwagę na to że jest on niepełny, w połowie zburzony.

- Musiałem go zburzyć, aby powstrzymać wybuch Jotunheimu. Nie mogłem pozwolić na zniszczenie całej rasy- opowiadał Thor.

- A dlaczego Jotunheim , miał zostać zniszczony?- dopytywała Rose.

- Loki- Gromowładny spojrzał przez ramię na brata, który szedł dalej, w obecności strażników- Chciał wzbudzić podziw u Odyna. Myślał że jak Lodowi Olbrzymi zginął, to wojny się skończą.

Rose zorientowała się, o ilu rzeczach jeszcze nie ma pojęcia. Jak wiele „błędów” Loki jeszcze popełnił? Pocieszał ją fakt, że mogła się o to dopytać Thora. On był jej jedynym źródłem informacji. Widać jak bardzo kochał brata i z pewnością nie chciał dla niego źle. Lecz Loki tego nie widział, z pewnością nawet nie chciał tego zobaczyć. Dla niego liczyła się tylko zemsta. Teraz dopiero Rose uświadomiła jak głupia była, że chciała zabić boga piorunów. Co on jej takiego zrobił? Nic. Jest taki miły, a ona zachowała się zupełnie... jak Loki. No tak. Coraz bardziej zaczynała go przypominać. Widać pokrewieństwo mocy, łączy się również z przejmowaniem niektórych cech. Kurwa. Pomyślała Rose, wchodząc do głównego pałacu.

Był on zdecydowanie najpiękniejszy ze wszystkich jakie dotąd widziała w Asgardzie. Wnętrze zrobione było z czystego złota, a architektura przypominała budowę świątyni w której oddawano cześć najwspanialszym bogom. Na środku „Wielkiej Sali” stał majestatyczny tron, również ozdobiony złotem. Obok natomiast znajdował się długi stół biesiadny.

Nagle z jednego z wejść, wyszedł starszy mężczyzna, w bogato ozdobionym stroju z czerwoną peleryną. Na prawym oku miał srebrną przepaskę. Na widok Thora uśmiechnął się pogodnie. Jednak kiedy jego wzrok przeszedł na Lokiego, jego uśmiech od razu zniknął. Podszedł szybko do braci, przypatrując im się z powagą.

- Thorze! Cieszę się, żeś powrócił, jednak muszę zapytać: co u licha robią tu te dziewczęta?- zapytał wskazując ręką na stojące z boku Violet, Caroline, Vanessę i Rose.

- Musiały z nami przyjechać. Są zamieszane w sprawę z Lokim- odparł Thor, promiennie uśmiechając się w stronę przyjaciółek.

- Rozumiem. A ty?- zwrócił się do Lokiego.- Powinieneś się cieszyć że twój brat, tak się o ciebie martwi.

- On nie jest moim bratem- odpowiedział obojętnie czarnowłosy, nawet nie patrząc na Wszechojca. 

- Ja już nie mam do ciebie siły. Cóż żeś zrobił, że znowu jesteś w kajdanach?

- Ojcze, to nic takiego... Wystąpiło pewne nieporozumienie- wtrącił się Thor.

- Thorze, jakiś ty naiwny. Nie istnieje takie coś jak nieporozumienie. A z pewnością nie u tego Kłamcy- odpowiedział Odyn, patrząc z odrazą na Lokiego. Bardzo się na nim zawiódł. Zresztą nie pierwszy raz.- Później o tym porozmawiamy. Teraz Loki musi zostać zaprowadzony do więzienia. Poczeka tam, do dnia w którym wymyśle co z nim zrobić.

Na te słowa strażnicy, stojący przy czarnowłosym, od razu pociągnęli go w stronę najbliższego wyjścia.

Thor postanowił porozmawiać z bratem, zanim zajmie się dziewczętami. Podszedł w ich kierunku.

- Ja za niedługo wrócę i oprowadzę was po pałacu. Teraz jednak muszę załatwić pewną sprawę- powiedział, ruszając w kierunku Sal więziennych. Kiedy już dotarł na miejsce, Loki był umieszczany w jednym z „lochów”. Asgardzkie więzienia, dla bogów popełniających różnego rodzaju przestępstwa, różniły się od typowych. Z pewnością były bardziej „przytulne” i wygodniejsze. Więźniowie umieszczeni byli za mocną szybą. 

Thor szybko podszedł do pomieszczenia w którym się znajdował Loki. Kłamca siedział na ławie, przy jednej ze ścian, nadal mając na nadgarstkach kajdany. Nawet nie obdarzył „brata” wzrokiem.

- Loki- zaczął Gromowładny.- Chciałbym porozmawiać. O tym co miało miejsce u ciebie w domu.

Czarnowłosy raptownie uniósł głowę do góry, kierując szmaragdowe oczy w stronę Thora. Wręcz „przewiercał” go wzrokiem

- O czym tu niby rozmawiać?

- Powiedz mi, dlaczego znowu chciałeś mej śmierci. Bracie co ja zrobiłem źle?- zapytał Thor.

- Nie pamiętasz? Nie pamiętasz naszego dzieciństwa? A raczej twojego dzieciństwa, bo ja takowego nie miałem… Gnębiliście mnie – powiedział Loki, a widząc zdziwienie Thora, kontynuował.- Nie mów mi że masz taką krótka pamięć! Może to wszystko zaczęło się od tego, że to TY zawsze byłeś lepiej traktowany! Że to Ty, zgarniałeś wszystkie pochwały. Że dostawałeś  wszystko, a ja byłem jedynie Twoim tłem.

- Bracie…- zaczął Thor.

- Nie jesteśmy braćmi! Nie mamy ze sobą nic wspólnego. Ty jesteś wielkim i potężnym Synem Odyna. A ja? Przygarniętym wyrzutkiem. Lodowym olbrzymem!- wręcz wypluł ostatnie słowa. 

- Nie mów tak… Wiesz, że zawsze mogłeś na mnie polegać, tak jak na matkę i ojca.

- Ojca? Mój ojciec nie żyje! Sam go zabiłem… A Odyn nie chce mieć ze mną nic wspólnego- stwierdził Loki z goryczą w głosie.- Chyba czas abyś poszedł. Nie mamy o czym więcej rozmawiać.- dokończył, opuszczając głowę.

Thor jeszcze chwilę patrzył na brata, ale w końcu postanowił wyjść. Już nic więcej nie zdziała. Od początku wiedział, że Loki jest zazdrosny, ale to co przed chwilą mu powiedział, przerosło jego najśmielsze oczekiwania. Owszem, w dzieciństwie kpił sobie z Niego, ale było to spowodowane przede wszystkim opinią jego przyjaciół na temat brata. Teraz już wiedział, jak bardzo było to nie porządku w stosunku do Lokiego, jak bardzo go tym ranił. I to przez niego brat stał się taki. Sumienie nie dawało Thorowi spokoju, nawet na chwilę. Ale naprawi to, sprowadzi Lokiego na dobrą stronę. Na pewno.