Rozdział 41 "Przestań"

Ło Boziu, jak ja dlugo żadnej notki nie wstawiłam. Wiem, zasłużylam na pożądne lanie XD Nawet teraz notki nie wstawiam z domu. Aktualnie jestm na wyjeździe, w Chorwacji. Jest tak masakrycznie gorąco, że aż mnie to przeraża. Jestem raczej typem osoby ktora preferuje zimniejsze klimaty, bo w sumie prawie zawsze mi jest ciepło. Tak wiem, dziwne ze mnie stworzenie. W każdym razie do mojego przytulnego mieszkanka zawitam dopiero 19 sierpnia.

Co do tego co sie ze mną dzialo przez te wszystkie dni. Na początku (czyli od 25.07 do 05.08) bylam na obozie aktorskim w Giżycku. I powiem Wam... bylo świetnie. Jestem jak najbardziej zadowolona z tego biura i ośrodka. Spotkalam świetnych ludzi, spędzilam milo czas oraz przede wszystkim... zrobilismy z naszą grupą takie przedstawienie, że wszyskim szczena opadła XDD Serio... było świetnie :D

Jak wrociłam z obozu, nastepnego dnia miałam samolot do Paryża <3 Czekałam na ten wyjazd równe 6 lat i w końcu sie doczekałam. I powiem, że bylo warto. W Paryżu panuje niesamowita i niespotykana atmosfera, ktorą ciężko określić. Niemal każda dzielnica (no może trochę przesadzam) prezentuje sobą cos innego. Ale jedno jest wszędzie takie samo. Domy. Kamienice i bloki, z małymi balkonikami, które wyglądają świetnie przy naroznych kafejkach i restauracjach. Widoki jak nigdzie indziej na świecie. I jeszcze te gotyckie katedry *.* Mniam :D To stworzone dla mnie miejsce. 
Co mi sie najbardziej podobalo? Hmmm... Chyba Moulin Rouge( w sensie budowla), choć dzielnica przepełniona jest... jakby to ująć.... SPECYFICZNYMI sklepami XD Ach i jeszcze Noter Dame i Wieża Eiffla. No i... Disneyland :3 Tak Darky lubi pośmigać na Rollercoasterach.

A teraz jestem w Chorwacji. Leżę sobie na łóżeczku i wstawiam Wam, wygłądniałym wilczkom, pościka. Wiem, że tego pragniecie :3 

A tak wogóle...
NOWY ZWIATUN THORA 2!!! JEST LOKI! DUŻO LOKIEGO!
Dowiedziałam się o nim kiedy byłam w Paryżu i od razu ściągnęłam na telefon. Teraz w kółko i w kólko go oglądam :3 
Jezu dziekuję producentom, że teraz tak nie skąpili ze scenami z Lokim, a powiem nawet że zaszaleli. I jeszcze scena w której Jane policzkuje Lokiego i ten tekst "I like her". OH MY SWEET, SWEET GOD <3 Boski usmiech Loczka. Jeeej *.* Dobra Darky, wdech i wydech. Spokojnie to tylko 3 miesiące, wytrzymasz do listopada. Dobra już jest okej.

Zapraszam do czytania,
Enjoy!

Rose siedziała obok Lokiego w zupełnej ciszy. Bała się go dotknąć, aby przypadkiem nie zrobić mu krzywdy. Bała się, że chłopak już się nie obudzi. Bała się tak bardzo, że z minuty na minutę, narastała w niej nienawiść do siebie. To ona wszystko spowodowała. Nie on zasłużył na karę, ale ona… Ona zasłużyła na to by w tym momencie cierpieć.

Dziewczyna przejechała palcami po czarnych włosach Lokiego. Nie patrzyła na to, że są brudne. Nie interesował ją ten fakt. Po prostu musiała go dotknąć. Znowu poczuć, że przy niej jest. Nie pozwolić mu zniknąć. Rozpłynąć się w powietrzu. Nie pozwolić mu umrzeć.

Rose spojrzała na twarz Kłamcy. Poobijaną, wycieńczoną, ale niewinną. Pozbawioną tej nienawiści, która malowała się na niej za każdym razem, kiedy dziewczyna na niego spoglądała. Tej zazdrości, tego bólu, wszystko co go dręczyło widniało zawsze w jego oczach. W tym szmaragdzie… Teraz zasłoniętym, zmęczonymi powiekami.

 - Przepraszam...- szepnęła dziewczyna, przytulając się do Lokiego. Jego skóra promieniowała zimnem, a z klatki piersiowej, nie miłosiernie wystawały  żebra.  

Nagle oddech mu przyśpieszył, a dłonie zacisnęły się w pięści. Otworzył oczy. Nie był ani zły, ani niewzruszony. Był przerażony. Niezaprzeczalnie przestraszony wszystkim co się wydarzyło.

- Loki! Żyjesz...- powiedziała Rose i odetchnęła z ulgą. Nie wiedziała co by sobie zrobiła gdyby Loki już nigdy się nie obudził.

Jednak on nic nie odpowiadał. Rozglądał się roztrzęsionym wzrokiem po ciemnej celi.

- Loki! Odezwij się, proszę cię- powtórzyła dziewczyna, widząc ignorancję ze strony Kłamcy.- Ja cię przepraszam. To nie tak powinno wyglądać. Nie byłeś niczego winny, a ja... a ja w ciebie zwątpiłam. Byłam strasznie głupia.

- Przestań!- Loki raptownie podniósł się do góry, zataczając się przy tym. Ledwo stał na nogach. Zmęczonymi rękoma zasłonił sobie uszy i przykucnął, zwijając się w kłębek.- Przestań krzyczeć! Zostaw mnie w spokoju!

Rose patrzyła na chłopaka z zupełnym zdezorientowaniem. Nie wiedziała co powinna powiedzieć i co powinna zrobić. On w ogóle nie był świadomy tego co się dzieje. Zupełnie jakby żył w jakiejś innej rzeczywistości, a ona chciała mu zrobić krzywdę.

Podeszła powoli do Kłamcy, ostrożnie przysuwając dłoń w stronę jego głowy. Ten jednak szybko odskoczy w bok, przewracając się przy tym i głośno uderzając o zimną podłogę. Ale nie krzyknął z bólu, mimo że po nodze ciekła mu stróżka krwi.

- Odsuń się ode mnie!- powiedział cicho, chowając głowę w nogach.

- Loki ty nie masz świadomości tego co się dzieje. Ja ci wszystko wytłu...- zaczęła Rose, lecz nagle w jej stronę poleciała ognista, zielona kula. Kiedy spojrzała na miejsce w którym wcześniej był Kłamca, zobaczyła że już go tam nie ma. Zupełnie jakby wyparował. W jednej chwili znalazł się z nią i złapał za ręce w taki sposób, że dziewczyna nie mogła się poruszyć.

- Jesteś demonem! Musze cię zabić, bo chcesz zrobić krzywdę Rose!- krzyknął, a jego wzrok był zupełnie nieobecny.

- Loki o czym ty do cholery mówisz? Jakim demonem?! To ja! Rose!

- I jakim prawem się pod nią podszywasz?! Giń!- warknął Kłamca. Lecz zamiast wykonać jakiś śmiertelnie niebezpieczny ruch pozbawiający Rose życia, upadł na ziemię. Jego całym ciałem wstrząsały drgawki, a całe pomieszczenie w którym się obecnie znajdowali pokryło się lodem.

Dziewczyna była wstrząśnięta. Po raz pierwszy spotkała się z takim zachowaniem i zupełnie nie wiedziała co mogło być jego przyczyną. Czy on miał.... halucynacje? Ale co w takim razie oznaczały drgawki i nagłe oziębienie temperatury? Czyżby obudziła się jego prawdziwa natura lodowego olbrzyma? Wszystko na to wskazywało.

Rose szybko podeszła do chłopaka, który był zupełnie nieprzytomny. Co jakiś czas wymamrotał jakieś niezrozumiałe słowa pod nosem lub wzdrygnął się gwałtownie, strasząc przy tym dziewczynę. Żadnych innych reakcji.

Czarodziejka uspokoiła się, bo wiedziała że Loki jest żywy i w miarę zdrowy. Oczywiście wiele ciężkich ran jakie zadała mu i Amora, i Olbrzym i co gorsza- ona, powodowały spore osłabienie organizmu. I nagle coś sobie uświadomiła. Jakim cudem Loki przeniósł się z miejsca na miejsce i użył zielonych płomieni, kiedy osobiście pozbawiła go magii? Jak on to zrobił?

Coś tu nie grało.