Rozdział 48 "Wyłącz myśli..."

Mowiłam, że wstawie w piatek, a tu NIESPODZIANKA! Wstawie dzisiaj :3
Widzę, że w komentarzach było kilka spekulacji na temat tego co wydarzy sie w tym rozdziale. Ale wolę póki co niczego nie zdradzać. Chcę zobaczyć (przeczytać?) Waszą reakcję :D W każdym razie posiadam jeszcze jeden napisany rozdzial, a jutro mam zamiar dopisac nastepne dwa, tak więc myslę, że na razie z zasobem rozdziałów mam sie dobrze. W szkole nadal natłok, ale cóż poradzić. Trzeba to wytrzymać i jakos przetrwać.

To chyba na tyle, jeżeli chodzi o mowę wstepną. Zapraszam do czytania :D




       - Musimy porozmawiać- powiedziała Rose. Jej oczy były smutne, zamyślone, zupełnie nieobecne.
      - O co chodzi, Rose? Jeżeli po raz kolejny masz zamiar mnie przepraszać, to serio odpuść sobie. Nie mam najmniejszego zamiaru tego....

- Ale ty masz tupet! Dlaczego uważasz, że cały świat kręci się wokół ciebie? Sądzisz, że całe życie będę latała za tobą i cię przepraszała jak ostatnia idiotka?! Mylisz się! Chcę się z ciebie wyleczyć, chce zapomnieć o wszystkim co z tobą związane. Mam już dość tego co się dzieje w związku z tobą i ze mną. Co ty do mnie masz? Ile razy popełniłeś błąd, którego potem tak bardzo żałowałeś.? Myślę, że nie raz. A ja? Jeden błąd który nie tylko kosztował mnie sporo nerwów, ale również wieczną obrazę szanownego królewicza.

- Czy ty siebie słyszysz? To jakie ja błędy kiedyś popełniłem, to na serio nie twoja sprawa. Jednak twojego życia nie narażałem. Co więcej, chciałem je chronić. Ale, nie. Ty postanowiłaś mnie zabić, zawierając rozejm z moim największym wrogiem. I jeszcze wypominasz mi, że mam ci to za złe. Dziewczyno, tobie to już chyba się we łbie poprzewracało- krzyknął Loki, lecz kiedy podniósł się z ławy, dziewczyny już nie było. 

Nagle za czarodziejem, pojawiła się Rose, ze sztyletem w ręku. Jej oddech był drażniąco ciepły. Choć kiedyś to była jedna z przyjemniejszych rzeczy jakie Loki mógł odczuwać. Chwilę później wyczuł na swojej szyi lodowate, metalowe ostrze, które wywołało u niego gęsią skórkę.

- Co ty robisz? Znowu chcesz mnie zabić? Jeżeli tak tego pragniesz, to mogłaś tego dokonać, kiedy przetrzymywałyście mnie z Amorą. Nie byłbym tego przynajmniej aż tak świadom. Ale zaczynam rozumieć, twój tok myślenia. Wolałaś abym był całkowicie przytomny, aby mój ból był większy, a tym samym wyższa twoja przyjemność. Jednak kryje się w tobie sadystka. Cóż za zbieg okoliczności, nie sądzisz?

- Przestań!- krzyknęła Rose, obracając Lokiego w swoją stronę i upuszczając nóż na podłogę.- Wolałabym zrobić tobie tylko to.

Powiedziała dziewczyna, obdarzając czarodzieja namiętnym pocałunkiem. Loki zdecydowanie nie był na to przygotowany, lecz jak najbardziej świadomie odwzajemnił pocałunek. Ręce Rose oplotły się wokół szyi Kłamcy, natomiast jej nogi wylądowały na jego biodrach. Nagle obydwoje znaleźli się przy ścianie. Loki przypierał do niej dziewczynę, jednocześnie obdarzając ją przyjemnymi pocałunkami w szyję. Nigdy w życiu nie czuł się tak dobrze. Był zmęczony przez wszystkie emocje, jednak mimo wszystko sprawiało mu to przyjemność. Miał rację. Miłość powinna być gwałtowna, pełna sprzecznych emocji. Taka jaka była między nim a Rose. Właściwie ciężko było ten związek określić mianem „miłości”. Była to raczej historia dwóch osób, tak bardzo na siebie złych, tak bardzo różnych, jednak w pewnych momentach odnajdujących wspólny język. On jej nienawidził, ona miała jego dość. I zawsze w takich momentach dochodziło do tego. Do pocałunku, do wybuchu emocji. To było... niesamowite.

Loki poczuł jak dziewczyna rozpina mu gwałtownie koszulę, jednocześnie całując go. Ten natomiast zajął się bluzką Rose. Robił to jednak delikatnie, nie chcąc jej zranić.

- Rose!- krzyknęła nagle Violet, przerywając pocałunki Rose i Lokiego. Stała wpatrzona z niedowierzaniem w parę, a obok niej stał równie zaskoczony Thor.

Loki popatrzył to na dziewczynę, to na brata i raptownie zdjął nogi Rose, z swoich bioder. Pośpiesznie zaczął zapinać koszulę. Jego twarz wyrażała zażenowanie i wstyd. Raz jeszcze podniósł wzrok na dziewczynę. Była lekko zaskoczona, jednak uśmiechnięta. Szkoda, że on nie odczuwał tego samego. Szybko wziął swoje rzeczy i wyszedł z jadalni, mijając Thora bez słowa. Musiał wrócić do swojego pokoju, zamknąć się w nim i zapomnieć. Znowu te cholerne sentymenty. Miał ich serdecznie dość. Znając życie jutro wszyscy będą o tym mówić, Sif będzie sobie stroić z niego żarty. Znowu będzie obiektem kpin. To wszystko zawsze się tak kończy.

Kłamca rzucił się na łóżko. Leżał na plecach, a jego wzrok utkwił w suficie. Wyłącz myśli. Wyłącz uczucia. Wyłącz te pieprzone sentymenty. Krzyczał w myślach.

Coś dawno z tobą nie rozmawiałam. Tęskniłeś? Odezwała się jego podświadomość.

- Nie, tylko nie teraz!- wyszeptał Loki, ukrywając twarz w dłoniach.

Wiedziałam, że ci mnie brakowało. To co? Widzę, że stara miłość nie rdzewieję, hę? Ale czy ty serio myślisz, że ona cię kocha? Jesteś taki żałosny. Przecież ona kłamie, tak jak każdy kogo znasz. Nikt cię nigdy nie pokocha... W końcu kim ty jesteś, aby zasługiwać na miłość? Nikim! Zwykłym odmieńcem. Może powinieneś w końcu zdechnąć? Nie musiałabym patrzeć na wszystkie głupoty jakie popełniasz. Jak tak dalej pójdzie, będę potrzebować zastępstwa.

Ech Loki, Loki, ty żałosny idioto. Weź zgnij w końcu, wszystkim to wyjdzie na zdrowie.

Kłamca odsunął dłonie od twarzy. Jego szmaragdowe oczy były wilgotne, przekrwione. Bolało go. Serce. Posiadał je. Cóż za niespodzianka. Kurwa!

&&&

- Co to do cholery było?- krzyknęła Violet, podchodząc do ubierającej się Rose.

- Nie widziałaś? Seks- odpowiedziała dziewczyna z uśmiechem na ustach. Dawno tak dobrze się nie czuła. Trochę ją zdziwiło zachowanie Lokiego. Wcześniej był taki szczęśliwy, a kiedy tylko pojawiła się Violet wraz z Thorem, wyglądał na zażenowanego. Chyba nie chciał, aby ktokolwiek zobaczył go w takiej sytuacji.

- Przestań sobie stroić żarty! Wcześniej tak bardzo narzekałaś na tego Kłamcę, a teraz postanowiłaś się z nim pomiziać?! No ty chyba sobie kpisz! Wiesz, że to zwierze bez uczuć, jak możesz mu ufać?!

- Violet! Rozumiem, że mój brat zawinił nie jeden raz, jednak nie pozwolę, aby ktokolwiek, kiedykolwiek tak o nim mówił. A tym bardziej nie spodziewałem się tego po tobie. Chyba jednak nie jesteś taka, za jaką cię uważałem- krzyknął Thor, odwracając się i zostawiając dziewczyny same. Miał dość wysłuchiwania obelg kierowanych w stronę Lokiego. On miał uczucia, tylko bardzo dobrze dusił je w sobie. Przez wszystkich którzy go poniżyli, nie umiał wyrażać tego co czuje. Ale widać, że się otwierał. 

Gromowładny znalazł się przed pokojem Kłamcy. Zapukał delikatnie w drzwi, lecz odpowiedziała mu tylko głucha cisza. Nie czekając dłużej, wkroczył do pomieszczenia. Na łóżku, siedział spokojny Loki. Jego twarz nie wyrażała żadnych uczuć, była zimna i wyrachowana. Nie cierpiał tego. Czarodziej był wtedy taki obcy, zupełnie nieczuły.

- Jak się czujesz?- zapytał Thor, siadając na krześle, stojącym na przeciwko łóżka.

Loki jednak nie odpowiadał.

- Chyba będę musiał zerwać z Violet- oświadczył Gromowładny. Tym razem Kłamca uważnie spojrzał na brata.

- Nie. Kochasz ją i ja to widzę. To, że ma o mnie takie a nie inne zdanie, oznacza tylko że ma coś w głowie i nie jest tępa. Myślę, że powinieneś się jej trzymać. Jedyna mądra w tym królestwie. Trochę podobna do Sif.

- Ale... Ja nie mogę tego znieść! Nie chcę, aby ludzie mówili o tobie takie rzeczy, które zresztą nie są nawet prawdą!

- Spokojnie, Thor. Jest dobrze, nic mi nie jest. Serio. A teraz musimy porozmawiać o ważniejszej sprawie, o której chciałem ci powiedzieć zanim nastąpiła... ta sytuacja- zaczął Loki.- Chodzi o tego Valestila. Coś mi w nim nie gra. Myślę, że nie jest tym za kogo się podaje. Znaczy na pewno jest królem Alfheimu, ale nie sądzę aby miał pokojowe zamiary.

- Co masz na myśli?- spytał zdziwiony Thor.

- Mam na myli, że nowy król chce cię strącić z tronu. Te jego gatki o pokoju, są zwykłym kłamstwem, w które nie powinieneś wierzyć, jeżeli masz jeszcze trochę rozsądku.

- I mówi to największy kłamca, we wszystkich dziewięciu światach- prychnął Thor, widocznie podirytowany.

- Możesz mnie nie słuchać, jednak ja serio się przejmuję. Wolę w najbliższym czasie nie rozpoczynać żadnych wojen, ani już tym bardziej nie mam ochoty aby przez tego nowego księcia trafić do niewoli. Ty też nie powinieneś tego chcieć.

- A wiesz co ja myślę? Że to ty znowu chcesz mnie strącić z tronu! Valestil jest miłym człowiekiem, który chce z nami zawrzeć rozejm, ale widzę, że to tobie nie na rękę. Jeżeli dwa królestwa się zjednoczą to nie będziesz mógł wprowadzić swojego planu w życie. Mogłem to przewidzieć. Może Violet dobrze mówiła- stwierdził Thor i nic więcej nie mówiąc, wyszedł z pokoju, trzaskając za sobą drzwiami. 

- Ty idioto- szepnął do siebie, Loki, przecierając ręką czoło. Spodziewał się wszystkiego, ale nie tego że Thor uzna, że to on jest winny. Co za debil. I taka osoba zasiadła na tronie Asgardu. Wolne żarty. Tak więc, skoro Gromowładny ma cała sprawę głęboko w poważaniu, to dlaczego on ma się przejmować? Im więcej się będzie działo, tym będzie ciekawiej. Czas poczekać na rozwój wydarzeń.

****

I co? Ciekawi co bedzie dalej? :D